در این مقاله، مسئله ی تعیین اندازه ی انباشته ی پویای احتمالی با درنظرگرفتن تخفیف کلی بررسی می شود. مدل غیرخطی مسئله در دو حالت ارائه می شود. با رویکرد اول مدل تقریب تکه تکه خطی مسئله ارائه خواهد شد؛ رویکرد دوم مبتنی بر یک الگوریتم شاخه وکران است. در این الگوریتم زیرمسئله ی مربوط به هر گره، یک مسئله ی غیرخطی مختلط است که بر مبنای برنامه ریزی پویا حل می شود. هر مرحله از این برنامه ریزی پویا با روش ترکیبی شاخه وکران و آزادسازی لاگرانژ حل می شود. نتایج عددی ارائه شده در این مطالعه نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی نسبت به حل مدل ریاضی مسئله با استفاده از نرم افزار تجاری GAMS بسیار سریع تر به جواب بهینه می رسد. الگوریتم پیشنهادی برای حالت دوسطحی تخفیف با حل مدل تقریبی مسئله در این نرم افزار نیز مقایسه شده است.

مساله مکان یابی میانه محور با تخصیص چندگانه شامل جانمایی تسهیلات محور و تخصیص گره های غیرمحور به محورها است و البته، از نوع مسایل مکان یابی در کلاس NP-hard است. هدف اصلی در این مقاله، مساله مکان یابی میانه محور با تخصیص چندگانه در حالت تغییرات پویای جریان است که ظرفیتی برای محورها و کمان ها وجود ندارد و باز و بسته شدن محورها در دوره های گوناگون افق برنامه ریزی امکان پذیر است. مدل و الگوریتم پیشنهادی برای حل، با داده های شبکه حمل و نقل هوایی ایران بر مبنای تعداد مسافران جا به جا شده،آزمایش می شود. نتایج بررسی نشان می دهد؛ تشکیل شبکه پویا در مقایسه با حالت ایستا، هزینه کمتری در پی خواهد داشت و هرچه تعداد دوره های زمانی در حالت پویا بیشتر شود؛ روند بهبود (کاهش هزینه ها) ادامه می یابد.

The PROBLEM of personal identity among others may stem from the following question—what does be the person that you are, from one day to the next, necessarily consist of? The diachronic PROBLEM of personal identity raises question on the necessary and sufficient conditions for the identity of the person over time. The synchronic PROBLEM is grounded in the question of what features or traits characterize a given person at one time. To answer these questions, John Locke discarded the soul and the body as necessary and sufficient substances for personal identity over time. He accepted consciousness as the only criterion for personal identity; the only thing capable of remaining the same and preserving personal identity through change. Though Locke’s argument is somewhat clear and coherent but what remains vague and incoherent is embedded in the question—what exactly is consciousness? How and why should it be the basis or criterion for the determination of personal identity? Using the method of critical analysis, I argue that Locke’s choice of consciousness as the determinant of personal identity, though quite novel, is incoherent and vague. Secondly, Locke had already presumed and anticipated clearly though fallaciously the very thing he wishes to substantiate. I therefore conclude that Locke’s argument is just another way of trying to escape but inadvertently prolonging the difficulty of apparently articulating a distinction between the psychological approach and physiological approach to the PROBLEM of personal identity. However, in my submission, I propose the concept of the “other” as alternative approach— a sort of an extrinsic-intrinsic approach to the PROBLEM of personal identity.

در دنیای واقعی، مشکلات بسیاری روند هماهنگ سازی عامل های چندگانه را در محیط های پویا تهدید می کند. دستگاه ها و ماشین های موجود در کارخانه اصولاً به یک برنامه ریزی مشخص احتیاج دارند تا بدین وسیله بتوانند عملیات را با اطمینان بیشتر و مطابق با تقاضای مشتری انجام دهند. در حیطۀ فعالیت ها و عملیات کارخانه، رویکردهای مبتنی بر عامل های خودسازمانده و انطباقی، اصولاً قادر هستند راه حل های قوی و معتبری فراهم کنند. با این حال، رویکردهای انطباقی به میزان مشخصی زمان برای پاسخ دهی به تغییرات محیطی احتیاج دارند. به هنگام رویارویی با مسائل پویا، تکنیک هایی که در دست دارید می تواند به بهتر انجام شدن روش های مختلف دیگر کمک کند. یکی از این روش های معمول، استفاده از اطلاعات گذشته به منظور بهبود و ارتقاء عملکردهای فعلی می باشد. در بسیاری از مسائل پویا، وضعیت کنونی محیط شباهت قابل توجهی با حالت هایی که در گذشته مشاهده شده است، دارد. استفاده از اطلاعات پیشین با گذشت زمان ممکن است به منطبق سازی هرچه بیشتر سیستم با تغییرات وسیع محیطی و اجرای بهتر کمک کند. یکی از راه هایی که به موجب آن می توان اطلاعات گذشته را حفظ و نگهداری کرد استفاده از حافظه ای است که راه حل ها را به صورت دوره ای ذخیره کرده، بازیابی نموده و به هنگام اعمال تغییرات محیطی آن ها را تصحیح نماید. مقالۀ حاضر قصد دارد چندین سیستم حافظۀ ارزیابی چگالی را که از تخمین الگوریتم های توزیع، الهام گرفته اند ارائه نموده و از این سیستم برای حل یکی از مشکل ترین مسائل پویا (مسئلۀ هماهنگ سازی توزیع شدۀ پویا) استفاده نماید. در سیستم های حافظۀ ارائه شده، به جای ذخیره کردن تنها نقاط تکی در حافظه، خوشه هایی از نقاط در هر مدخل حافظه ذخیره می شوند و مدلی از هر نقاط در هر خوشه ایجاد می شود. این نوع حافظه، قادر به ذخیره کردن نقاط بیشتری بوده و سربار محاسباتی برای این نوع حافظه کم است. نتایج آزمایش ها، حاکی از برتری روش پیشنهادی نسبت به سایر روش ها است.

یکی از روش های حل مسئله چند مرحله ای توسعه سیستم های انتقال، شکستن آن به چند مسئله تک مرحله ای است. این شیوه، حل «شبه دینامیکی» مسئله نام دارد. در روش های شبه دینامیکی موجود از بهترین جواب یافت شده برای مسائل تک مرحله ای در حل مسئله چند مرحله ای استفاده شده است و به اهمیت سایر بهینه های محلی یافت شده توجهی نشده است. در این مقاله، با فرمول بندی مجدد مسئله، رابطه ای بین جواب بهینه مسئله چند مرحله ای و مجموعه جواب های بهینه محلی مسائل تک مرحله ای یافت می شود. سپس با استفاده از این رابطه، روشی شبه دینامیکی برای حل مسئله پیشنهاد می شود. استفاده از مجموعه بهینه های محلی فضای جستجو را افزایش داده و احتمال رسیدن به جواب را بیشتر می کند. روش پیشنهادی بر روی سیستم های 24 باسه IEEE، 93 باسه کلمبیا، 57 باسه بولیوی و سیستم 51 باسه جنوب شرق ایران پیاده سازی گردید و نتایج حاصل، کارایی این روش را نشان می دهد.

حمل و نقل عمومی یکی از عوامل اساسی در توسعه اقتصادی اجتماعی می باشد و برنامه ریزی حمل و نقل به ویژه در بخش تاکسی با پیچیدگی های زیادی همراه است. تعداد زیاد ناوگان تاکسی در مقایسه با سایر وسایل حمل و نقل، تنوع زیاد مسیرها و نیز پویایی درخواست مسافرین نمونه هایی از این پیچیدگی می باشد. در حوزه تاکسی نیز مطالعه، برنامه ریزی و جمع آوری اطلاعات در خصوص تاکسی های تلفنی امکان پذیرتر است. یه گونه ای که در ادبیات موضوع به آن پرداخته شده است. در حالت پویای مساله تاکسی تلفنی، درخواستهای جدید در هر لحظه از زمان ارائه می شوند و مرکز کنترل باید در خصوص پذیرش یا رد این درخواستها تصمیم گیری کند. در این مقاله یک الگوریتم دو مرحله ای برای حل این مساله ارائه گردیده است. مرحله اول این الگوریتم، به پذیرش یا رد درخواستهای جدید می انجامد و خروجی مرحله دوم، شامل مسیرهای بهبود یافته وسایل نقلیه است. هدف اساسی در این مقاله پذیرش حداکثر درخواستهای جدید، به گونه ای است که سطح نارضایتی مسافرین به حداقل ممکن برسد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که با الگوریتم پیشنهادی، بیش از 90 درصد از درخواستهای جدید مورد پذیرش قرار گرفته است و با افزایش درجه پویایی سطح نارضایتی مسافرین افزایش می یابد. همچنین زمان اجرای الگوریتم نشان داد که الگوریتم پیشنهادی با سرعت زیادی قادر به حل مساله مورد نظر می باشد.